Günümüzün ticaret dünyasında lüks teriminin içerisi boşalmış, deforme olmuş, aşınmış ve uluorta heryerde kullanılır olmuştur. Bu talihsiz süreç en nihayetinde kelime olarak lüksü anlamsız ve sıradan hale getirmiştir.
İşte bu sebeple lüksün özünü yeniden keşfetmeye ve dahi içerisini ve ötesini gerçekten görmeye ihtiyaç duyulmalıdır. Böyle bir arayış sonunda bizleri, metalüks olarak tarif edebileceğimiz kuşku götürmez gerçekliğe ve özgünlüğe ulaştıracaktır. Sonunda ulaşacağımız nokta, esasen hepimizin ortak lisanı olmalıdır ki o noktada lüks tek başına ortak payda olmaktan çıkacak ve mükemmeliyet ortak tutkumuz olabilecektir.
Manfredi Ricca ve Rebecca Robins’in “Meta-Luxury” (2012) adlı kitabında tarif edildiği gibi metalüks; bilgiye, amaca, ölümsüzlüğe ve en sonunda eşsiz başarıya dayanan bir kurumsal paradigmadır.
Ricca ve Robins’e göre metalüksün sacayakları zanaatkarlık, odaklanmak, geçmişi olmak ve nadirliktir.
Metalüks sözkonusu olduğunda ticari sonuçlar (karlılık) bir amaç değildir. Bu dünyada kazanılan para sadece ve sadece eşsiz başarıyı arayan sürekli bir yolculuğun finansmanına yarayabilir.
İlk bakışta bu söylem şirket sahibi veya hissedarların çıkarlarının maksimizasyonunu hedefleyen ticaret dünyası ile çatışmaktadır. Bununla beraber metalüks, ticari sonuçların ortaya çıkmasına itiraz etmez.
Klasik lüks dünyasında firmanın işi markasını yönetirken metalüks dünyada marka firmanın işini yönetir.
Ricca ve Robins’in kitabına geri dönüp ünlü İtalyan keman virtüözü Salvatore Accardo’nun şu sözlerine kulak vermeye ne dersiniz? “Son tahlilde gerçek lüks ne olabilir? (Kendisine doğru koşmakta olan küçük kızına bakıp gülümseyerek) Çocuğunuzun gözlerine bakıp sevgiyi hissetmektir. Bunu başka neyle kıyaslayabilirsiniz ki?”
.jpg)
.jpg)
